Bu tip sorulara gerçekten şaşırıyorum.
Teşekkürler yanıtınız için. Uzun zamandır Octavarium'un bazı kısımlarının analizini yapmak istiyordum sizin anlattığınız şekilde yapmayı denerim. Faydasını görürüm umarım.
Her mesajınız makale gibi bilgi dolu. teşekkürler. Keyifle okudum.
Rock-metal için bunlar çok teknik detaylar. Klasik müzik dışındaki türlerde akor bağlanışları bu denli mikroskobik bir hassasiyetle gerçekleşmiyor.
Daha önce beste yapmayı denediniz mi? Emprovize çalıyor musunuz?
İş beste olunca, boğulmak gibi bir risk de yok. Bir okuyun, 3 şarkı yazın. Ve lütfen DT taklidi gibi duran şeylerle vakit kaybetmeyin.evet denedim ve evet emprovize çalışıyorum. Armonik analizin de öyle bi hevesle hemen yapılamaycağını da biliyorum sadece uzun zamandır şarkının armonik yapısını incelemek istiyordum sizin söyledikleriniz de kendimi geliştireceğini tescilledi. Önerdiğiniz gitaristlerden bilmediklerime bakacağım teşekkürler tavsiyeler için.Daha önce beste yapmayı denediniz mi? Emprovize çalıyor musunuz?
Bunlar olmuyorsa tek başına analiz ile, yani "önce öğreneyim, sonra yaparım" kafası ile bu iş zordur, onu söylemiş olayım. Islanmadan yüzme öğrenemezsiniz
Bunları söylüyorum, çünkü bu devirde (üzülerek) insanların sadece idollerinin yaptığı şeyleri olabilecek en mükemmel şekilde yeniden üretmeye çalıştığını görüyorum. Hal böyle olunca da yaratıcılık ilerlemiyor. Adam Marty Friedman solosu çalıyor çatır çatır, ama ne solo yazabiliyor, ne emprovize yapabiliyor. Çünkü oralara yatırım yapmamış .
Ben sizin yerinizde olsam DT değil, Steve Howe ve Steve Morse etüt ederim mesela. Veya Al di Meola. Çünkü bunlar Petrucci'nin idolleri. İdollerinizi kimin etkilediğine odaklanırsanız, doğrudan onları taklit etmenin getireceği riskleri de azaltırsınız. DT'den sonra bir sürü prog metal grubu çıktı mesela, ama çoğu sadece DT dinlemiş de müzik yapmaya özenmiş gibiydi. Hepsi kayboldu. Symphony X gibi, Angra gibi işe başka etkilenimleri (çok iyi klasik müzik ve orkestrasyon bilgisi) katmayı başaranlar tutunabildi.
hocam size katılıyorum haklısınız. Bizler Gitar çalıyoruz ve sene 2023. Kimse artık hangi ses partisi nereye çözüldü gibi düşünmek yerine daha sade detaysız ama daha işlevsel düşünüyor. Bu nedenle elektro gitarın doğasında zaten bu şekilde koral armoni yaklaşımı pek yapılmaz yapılsa da insanın saçlarını döker. Gerçekten modern hareketleri klasik teorilerle açıklamak sağ kulağı sol elle tutmak bile değil, sol ayakla tutmaya çalışmak gibi bir şey olur.
Ya da şeytan aralığı diyerek Triton aralık yasaklanmış mesela. Oysa ki bugün Jazz öğrenecek biri için(siz daha iyi bilirsiniz) "Triton aralık ve çözümü" kavramı herşeye merhaba niteliğinde.Benim eleştirim daha ziyade klasik armoninin öğretilişi biçimi ile ilgili aslında. Tek başına armoni öğrenmenin (aslında pek çok şey için geçerli bu) hiç bir anlamı yok; bu bilginin size sonuç aldırması ve müzik yaptırması gerekiyor. Oysa armoni eğitimi bu doğrultuda şekillenmiyor. Bugün "probleme dayalı eğitim" denilen model ile klasik öğrenme süreçleri ters-yüz ediliyor. Bir tane Bach prelüdünü alıp (klasik gitar düzenlemesi daha da iyi olur, iki dizekten okumak filan yerine...) oradaki bir akordan diğerine geçişlerin nasıl gerçekleştiğini not almak ve çalışmak, çok daha fazla yol aldırır insana.hocam size katılıyorum haklısınız. Bizler Gitar çalıyoruz ve sene 2023. Kimse artık hangi ses partisi nereye çözüldü gibi düşünmek yerine daha sade detaysız ama daha işlevsel düşünüyor. Bu nedenle elektro gitarın doğasında zaten bu şekilde koral armoni yaklaşımı pek yapılmaz yapılsa da insanın saçlarını döker. Gerçekten modern hareketleri klasik teorilerle açıklamak sağ kulağı sol elle tutmak bile değil, sol ayakla tutmaya çalışmak gibi bir şey olur.
Fakat ben şu nedenle klasik müziği ve klasik armoni ilkelerini öğrenme taraftarıyım; Batı müziğinin en temelde ne anlatmaya çalıştığını gerçekten klasik armoni ile anlayan bir müzisyen için modern armoniye geçince birden turbo devreye girmiş gibi oluyor.
Akademik eğitim veren kurumlar(Müzisyen yetiştirmeye gerçekten kafa yoran müzik bölümleri) armoni ve armoni/sanat tarihini de anlatıyor. Yani size göre (bana göre de) çok sıradan şeyler için 5 sayfa detay vermeye ne gerek var? değil mi? Ama dönemin şartları ve müziğin tarihini de öğrenince bu eleştiri otomatik olarak düşüyor. Klasik armoninin oluşmasını sağlayan dönemlere baktığımızda amacın kusursuzluk olduğunu görüyoruz. Yani kusursuzluğu arayan besteciler, bestecilere dolaylı yoldan destek veren fizikçi/matematikçiler bu işlere kafa yormuşlar. O nedenle paralel beşliyi yasaklanmış. Zaman geçtikçe klasik armoni kuralları da terkedilerek günümüz müziğine gelinmiş.
Bugün iki tane power chord bassak(kontrpuan-armoniyi ihlal edecek şekilde) zaten yasak paralel hareket yapmış oluyoruz ki rock müziğe en baştan ters bu iş
Beste yapıyor musunuz peki bunlarla? Başlık kompozisyonla ilgili de ondan sordum.
Yani besteden kastınızı tam anlamadım ama em dm e phrygian artık neyse arkaya backing track açıp üstüne solo çalarım veya kendim clean kısımları riffleri çalarım sadece arkaya davul eklerim.Birkaç tane tamamen kendim yazdığım (davullar synth klavye piyano bas) şarkı var ama sözü yok.
İlk bahsettiğiniz şey daha ziyade emprovize oluyor.
Söz (yani şarkı sözü) değil de, vokal hattı/melodisidir esas olan. Genellikle gitaristler şarkıların nasıl şekillendiğinde ve vokal hattı-riff-armoni ilişkilerine (ne yazık ki) çok da kafa yormadığı için, "şurada söz olsun" filan diye boşluk açarlar. Öyle olmayacağını gel de anlat Başlık aslında tam da buraya denk düşüyor işte, "şarkı var ama sözü yok" gibi sıkıntılara düşmemek için, şarkı yazmayı nasıl daha doğru bir şekilde ele alırız... gibi.Doğru diyorsunuz ben bunların hiç birini yapamam mesela.Yaptım diyenlerin de çoğunu sizin dediğiniz gibi gördük dinledik olmasa daha iyiydi dedik.Glam metale burun kıvıranları hiç bir zaman anlayamadım ister gitarı olsun ister vokali olsun çok çok yetenekli insanlar var.Bon jovi,Mötley crüe,Poison,Scorpions,Ratt,Wasp,Steel panther gruplarının şarkılarını her dinlediğimde içim içime sığmıyor.Melodileri sözleri soloları riffleri her bir kısmı ince ince işlenilmiş şeyler.Ben richie sambora gibi riff yazamam mesela.Dediğiniz gibi 3 4 akor arasında gider dururum ama Richie sambora'nın Born to be my baby,Bad medicine şarkılarındaki o riffleri aklıma sokana kadar sabah akşam uğraşmışımdır.Modern metal dedikleri djent,death türleri çok basit geliyor.0 1 0 0 1 3 0 basa basa 15 dakikalık şarkı yapıyorlar al sana djent diyip veriyorlar.Ama Ratt'in round and round şarkısı öyle mi ? Lay it down öyle mi ? 20 Yaşındayım ama görmediğim halde ben bile eskileri özlüyorum maalesefİlk bahsettiğiniz şey daha ziyade emprovize oluyor.
"Şarkı var sözü yok" muhabbeti tam bir gitarist kafasıdır
Bu yaptığım eleştiriyi kişisel algılamayın sakın bu arada. Başımdan geçen iki trajikomik hadiseyi yazayım, daha net olsun.
1)Adam instagram linki vermiş (malum siteden grup elemanı ararken buldum), çatır çatır Testament- Musical Death parçasını çalıyor. Alex Skolnick'İn en güzel işlerinden biridir ve solosu da harikadır. Kolay da değildir. Sonra bana "bestesini" dinletti. Bir tane akor dizisi dön baba dönelim. Onun üzerine emprovize takılırsın, ama ondan "şarkı" olmaz. Şarkı formu bilgisi burada devreye girer.
2)Bir başka grup vokal arıyordu. Şarkıyı dinledim, sözleri duyunca şarkıyı parodi filan zannettim. Ciddi ciddi o sözleri kullandıklarına inanamadım. Birisine "şiir" yazdırmışlar efendim. Sözleri göndermişler vokal yapacak elemana, o da "vokali yazmış". Yani sözleri akorların üzerine uydurmuş. He canım he. Oldu. Olmadı tabii. Şarkı sözü dediğin şey popüler müzikte kafiye içerir. Popüler müzik bu, deneysel değil. Sözleri vokalist yazar bu yüzden çoğu zaman. Çünkü yazılan melodi ile sözün arasında üst düzeyde bir uyum olmak zorundadır. (Özet: Söz yazmak başka, vokal yazmak başka şeydir. Ama bunlar birbiri ile mükemmel bir uyum yakalamak zorundadır).
Diğer ilanınızdan ilgilendiğinizi bildiğim için şöyle bir örnek vereyim mesela: Bon Jovi - You Give Love a Bad Name nakaratını inceleyin. Ama her şeyiyle. Vokal hattı, sözlerin kafiyesi, seçilen akor dizisi (doğal minör- Aeolian). Hepsi mükemmel bir kurgu içerir. Öyle nakarat artık yazılamıyor, çünkü millet artık öyle şarkı yazmayı bilmiyor. "Glam" diye burun kıvırırlar ama, o adamlar mükemmel şarkı yazarları idi.
Eğer o tarzda şarkı yazmayı gerçekten istiyorsanız, o insanlara ilham veren şeyleri dinlemelisiniz. Bon Jovi örneğin, Bruce Springsteen hayranıdır. Springsteen'in "Because the night belongs to lovers" isimli şarkısını dinleyin, You give love a bad name veya Born to be my baby gibi şarkılara ilham veren şeyi hemen duyarsınız.Doğru diyorsunuz ben bunların hiç birini yapamam mesela.Yaptım diyenlerin de çoğunu sizin dediğiniz gibi gördük dinledik olmasa daha iyiydi dedik.Glam metale burun kıvıranları hiç bir zaman anlayamadım ister gitarı olsun ister vokali olsun çok çok yetenekli insanlar var.Bon jovi,Mötley crüe,Poison,Scorpions,Ratt,Wasp,Steel panther gruplarının şarkılarını her dinlediğimde içim içime sığmıyor.Melodileri sözleri soloları riffleri her bir kısmı ince ince işlenilmiş şeyler.Ben richie sambora gibi riff yazamam mesela.Dediğiniz gibi 3 4 akor arasında gider dururum ama Richie sambora'nın Born to be my baby,Bad medicine şarkılarındaki o riffleri aklıma sokana kadar sabah akşam uğraşmışımdır.Modern metal dedikleri djent,death türleri çok basit geliyor.0 1 0 0 1 3 0 basa basa 15 dakikalık şarkı yapıyorlar al sana djent diyip veriyorlar.Ama Ratt'in round and round şarkısı öyle mi ? Lay it down öyle mi ? 20 Yaşındayım ama görmediğim halde ben bile eskileri özlüyorum maalesef
Onun da dinleyicisi var elbette, ama orada şarkı iskeleti bu kadar incelikle işlenen ve armonik olarak kuvvetli şeyler değil.
